از آنجاییکه داروها برای کودکان ADHD به تنهایی جواب نمی دهند، والدین باید روش های مناسب و درمان مناسب برای این کودکان را یاد بگیرند، اما چگونه باید با این کودکان رفتار کرد؟

روش های مناسب آموزشی برای این کودکان چیست و این اختلال روانی چگونه برطرف می شود؟

بزرگ کردن هر کودک نیاز به آموزش والدین دارد، اما یک کودک بیش فعال به یک نیروی ویژه نیاز دارد.

والدین فرزندان، مهمترین و بهترین مدافع کودک بوده و باید نقش خود را در برابر همه کسانی که درگیر درمان فرزند هستند مانند معلمان، پزشکان، روانشناسان و حتی سایر اعضای خانواده به خوبی بازی کنند.

نتیجه این پشتیبانی و آموزش این است که شما می توانید به فرزندتان کمک کنید تا کارهای زیادی برای موفقیت انجام دهد.

در اینجا چند روش خوب برای درمان این کودکان وجود دارد:

توصیه هایی برای والدین در درمان بیش فعالی کودکان

  1. نگرش و افکار خود را تغییر دهید.

از آنجایی که برخی از انتظارات والدین، پیشداوری ها و باورها باعث مشکلات ارتباط والدین و فرزندان می شوند، برخی از دانش شناختی باید در مرحله اول اصلاح شود.

برای مثال، به عنوان یک والد، باید بدانید: رفتار کودک با یک اختلال مرتبط است و عمدی نیست.

کودک توانایی یادگیری و موفقیت دارد، کودک دارای مجموعه ای از توانایی های منحصر به فرد است که ارزشمند هستند.

به طور خلاصه، شما می توانید در مورد بیماری به اندازه ای که می توانید یاد بگیرید، بنابراین شما می توانید به فرزند تان کمک کنید تا بهتر شود.

با کودک بیش فعال چه کنیم؟ راه درمان بیش فعالی کودکان

  1. به او گوش دهید و صحبت کنید.

پل رابطه بین والدین و کودک بسیار مهم است و ممکن است به طور موثر در از بین بردن اختلافات و درگیری ها بین والدین و کودک و جلوگیری از تداخل روابط آنها موثر باشد.

برای این مورد پیشنهاد شده است:

  • رفتار خود را با سن فرزندتان مطابقت دهید.
  • هنگام دیدن کودک با او تماس فیزیکی و عاطفی برقرار کنید.
  • با جملات ساده صحبت کنید.
  • خود را به جای کودک قرار دهید.
  • سعی کنید هدف از این رفتارها را کشف کنید و وقت خود را برای گوش دادن به بحث فرزندتان بگذارید.
  • صحبت بی سر و صدا مهم است اما قاطع صحبت کنید. اگر معمولا صدای خود را هنگامی که با کودک صحبت می کنید بلند می کنید، وقتی شما صدای خود را به حداکثر برسانید، یاد می گیرد که شما را نادیده بگیرد.
  • به کودک خود بگویید چه احساسی می کنید.
  • بدون انتقاد مستقیم از کودک، به او بگویید که چه حسی در مورد اعمال و رفتار او می کنید.

به عنوان مثال: از آنجا که موهای خود را شانه نمی کنید، من واقعا ناراحت می شوم یا من واقعا نگرانم که شما در زمان خواب نمی خوابید.

تست روانشناسی شناخت همسر درونگرایی برونگرایی

۳-توجه مثبتی به کودک نشان دهید.

تنها شما می توانید محدودیت های فرزندتان را با توجه به ویژگی های مثبت او تعیین کنید.

موثرترین روش آموزش رفتار خوب، شکل دادن رفتار یا تحسین است.

اگر نکات زیر را در هنگام تحسین فرزند خود اعمال کنید، آنها متوجه خواهند شد که این یک روش بسیار موثر آموزشی و انضباطی است.

به فرزند خود بگویید چه ویژگی هایی را دوست دارید.

  • اموزش رفتاری فرزندتان حداقل یکبار در روز.
  • تحسین به درستی و مناسب.
  • برای دریافت پاسخ بهتر، نوع مدرسه را با سن و اخلاق کودک تطبیق دهید.
  • به عنوان مثال، آغوش گرفتن، بوسیدن، نوازش کردن و سایر علائم عملی، به همراه کلمات مناسب برای کودکان مناسب است.
  • توجه داشته باشید که همیشه از جمله های مختلف برای انجام این کار استفاده کنید زیرا پس از مدتی کودک از جملات تکراری خسته می شود.
  • به بازخورد فوری و بی توجهی به رفتار کودک برای موفقیت های کوچک تر بپردازید.
  • کودک را با افراد دیگر مقایسه نکنید.
  • پانزده تا بیست دقیقه از وقت خود را بگذارید تا رابطه والدین و فرزندانتان را نزدیک تر کنید و زمینه ای برای تخلیه احساسات ایجاد کنید.
  • در این زمان، فرزندتان فعالیت را انتخاب بکند و فرزند نقش مهمی را ایفا کند.
  1. دستورات موثر و مناسب را ارسال کنید

کودکان مبتلا به ADHD قادر به کنترل حواس خود نیستند.

بنابراین، هنگامی که شما می خواهید یک کودک رفتار خاصی انجام دهد یا کاری ویژه انجام دهد، باید بر حواس خود تمرکز کنید.

برای آموزش این مرحله مداخله، پیشنهاد می شود:

  • فعالیت های غیر ضروری و شلوغ و تماس های تلفنی را کاهش دهید و تلویزیون را خاموش کنید.
  • برای افزایش توجه کودک، ابتدا به بازی نگاه کنید سپس بازی کنید.
  • به طوری که شما و فرزندتان به یکدیگر خیره می شوند، هر کس که دیر خسته می شود و چشم هایش را باز می کند، بازنده است.
  • وقتی غذا می خورید، به طور عمدی ترتیبی دهید تا با افراد مختلف صحبت کند و ببینید آیا فرزند درست کار را انجام می دهد.
  • فراموش نکنید که کودک را در ورزش صحیح تحسین کنید.
  • اطمینان حاصل کنید که فرزند شما وظایف خود را درک می کند و از او بخواهید که فرمان را با صدای بلند تکرار کند.
  • از کودک بخواهید کاری انجام دهد.
  • اگر از فرزندتان در مورد یک مشکل بپرسید، باید منتظر پاسخ “نه”  باشید.