اختلال دوقطبی در کودکان می تواند خطرناک باشد. نشانه ها و درمان این بیماری در کودکان چگونه است؟

اختلال دوقطبی در کودکان

بله، کودکان نیز ممکن است از اختلال دوقطبی رنج ببرند.

اگر چه این اختلال بیشتر در دوران کودکی یا نوجوانی تشخیص داده می شود.

کودکان هر سن ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

در این مقاله، ما می خواهیم درباره اختلال دوقطبی در کودکان و راه هایی برای کمک به کودک با آن صحبت کنیم.

اختلال دو قطبی در کودکان

اختلال دوقطبی در کودکان مانند بزرگسالان با افسردگی شدید با تغییر حالت رفتاری بیش فعالی یا مانیا همراه است.

تشخیص این اختلال در کودکان یک مسئله پیچیده است.

بعضی از کارشناسان معتقدند که اختلال در کودکان کم است و اغراق آمیز است، بعضی معتقدند که در برابر آن است.

تا کنون، کارشناسان قادر به ارائه دقیق در مورد شیوع این اختلال در کودکان نیستند.

تغییرات هیجانی و رفتارهای سوء ظن برای هر کودک و نوجوان طبیعی هستند.

اغلب این علائم هیچ بیماری یا مشکل روانپزشکی را که نیاز به درمان دارد مشخص نمی کند.

هر کودک ممکن است احساس خستگی، رنج، نگرانی، خشم، بیش فعالی یا فعالیت بیش از حد داشته باشد که در دوره های مختلف شایع هستند، اما اگر این علائم در کودک شما شدید تر باشد، آن را پایدار می کند و باعث مشکلات جدی می شود.

این اختلال در کودکان بین شش تا هجده ساله، همچنین ممکن است یک اختلال خلقی مخرب ایجاد کند.

این اختلال همراه با یک خشم شدید و تکراری است که با تعریف مشترک اختلال دوقطبی سازگار نیست.

کلید این است که سریعا نتیجه نگیریم.

اگر فرزند شما با اختلال دوقطبی تشخیص داده شود، قبل از شروع هر گونه درمان باید مشورت کنید.

شما باید مراقب فرزندتان باشید و با اطمینان او را درمان نمایید.

نوروتراپی چگونه کار می کند؟

استراتژی نوروتراپی تحریک و تغییر نوروپلاستیک است، یعنی نورتراپی باعث تغییر در ساختار و یا عملکرد سلول های مغز می شود.

به طور معمول تغییر نوروپلاستیک به معنی “سیم کشی مجدد” سلول های عصبی است.

این تغییر را می توان به صورت داخلی یا خارجی هدایت کرد (یعنی محرک می تواند درون خود مغز باشد یا از برخی محرک های خارج از مغز ناشی شود).

راه بهبودی مغز

روانپزشک و محقق نورمن دویج در کتاب اخیر خود در زمینه “راه های بهبود مغز” پنج عنصر را برای درمان نوروپلاستیک نام برده است (لازم نیست که همه ی آن ها در تمامی موارد وجود داشته باشند):

۱٫ عمومی سلول درمانی

در موارد آسیب مغزی (به عنوان مثال مسمومیت با فلزات سنگین) اولین چیزی که باید اتفاق بیفتد بازیابی عملکرد کلی سلول های عصبی و سلول گلیا (سلول های پشتیبانی کننده در مغز) است.

۲٫ تحریک عصبی

دکتر دویجز در بخشی از کتاب خود بیان می کند که برای احیای مدارهای مغزی که غیرفعال شده اند به حضور محرک نیاز است.

وی چندین مثال، از جمله نور لیزر با شدت کم (لیزر نرم یا سرد) و تفکر و رفتارهای عمدی (تغییر نوروپلاستیک داخلی) را در کتاب خود آورده است.

۳٫ مدولاسیون عصبی

مغز می تواند عملکرد خود را تعدیل، تحریک و مهار کند.

دکتر دویجز این امر را به عنوان درمانی برای رهایی از ذهن آشفته و بهبود مغز می داند.

۴٫ آرامش عصبی شناختی

خواب کافی برای بهبودی مغز بسیار مهم است – در طول خواب عمیق است که مغز تحت نوعی فرایند پاکسازی سلولی قرار می گیرد.

۵٫ تمایز عصبی و یادگیری

مغز بهبود یافته، اکنون در موقعیتی قرار دارد که می تواند عملکردهای از دست رفته را دوباره به دست آورد. همانطور که دکتر دویج در اولین کتاب خود “مغز خود را تغییر می دهد” بیان کرد، هر فرآیند یادگیری شامل تغییر نوروپلاستیک می شود(منبع).