آمفتامین و متامفتامین

آمفتامین و متامفتامین مواد بسیار اعتیادآوری می باشند که در طبقه بندی مواد محرک قرار دارند، بسیاری از مصرف کنندگان از آثار مخرب این ماده آگاهی ندارند و بیشتر به خاطر اثرات خوشایند و مفیدی که از آن ها انتظار دارند از این ماده استفاده می کنند.

به عنوان مثال چاقی یا عدم تمرکز از مواردی است که افراد به طور ناگاهانه برای درمان از آمفتامین و متامفتامین استفاده می کنند.

هم چنین برخی از دانشجویان و افرادی که تلاش می کنند در رقابت های علمی رتبه بیاورند از این ماده استفاده می کنند.

این ماده آثار گران باری را به دنبار دارد و به همین دلیل افراد و خانواده ها باید آگاهی خود را  در مورد این مواد افزایش دهند در این مقاله علائم، عوارض و نحوه ترک اعتیاد به آمفتامین و متامفتامین بیان شده است.

آمفتامین و متامفتامین چیست؟

آمفتامین و متامفتامین پایه های شیمیایی یکسانی دارند اما فرایند اثر آن ها با یکدیگر متفاوت می باشد و تاثیرات مختلفی بر روی بدن می گذارند.

این مواد در دسته مواد محرک قرار دارند و به صورت دارویی برای درمان اختلالاتی مانند بیش فعالی مورد تجویز قرار می گیرند، از جمله این داروها می توان به ریتالین اشاره نمود.

در صورتی که فرد به اختلال بیش فعالی – نقص توجه مبتلا شده است و با تجویز پزشک از دارو محرک استفاده می کند، خطری ندارد و برای درمان اختلال بسیار موثر می باشد.

اما افراد سالم اگر به صورت سرخود از این دارو استفاده کنند به آن وابسته شده و اعتیاد پیدا می کنند. متافتامین در بازار به نام شیشه یا کریستال به دست مصرف کننده می رسد، این دارو مصرف پزشکی ندارد و بسیار اعتیاد آور می باشد.

اگرچه آمفتامین و متامفتامین در یک دسته طبقه بندی می شوند و اثرات مشابهی دارند اما با یکدیگر تفاوت هایی نیز دارند.

برای مثال متامفتامین بر روی فرد تاثیرات بلند مدتی می گذارد و سموم بیشتری دارد و اثرات گسترده تری بر روی سیستم عصبی مرکزی فرد می گذارد و اثرات آن به طور بلندمدت باقی می ماند.

مکانیزم اثر

آمفتامین و متامفتامین در دسته داروهای محرک قرار دارند و باعث افزایش ترشح نوراپی نفرین و دوپامین در مغز می شوند و اثرات سرخوشی و لذت در فرد به وجود می آورند. زیرا وظیفه نوراپی نفرین و دوپامین در مغز ایجاد  لذت و پاداش می باشد و یک نوع هورمون شادی آور هستند.

زمانی که فرد با مصرف این مواد احساس لذت می کند تمایل او به مصرف مواد بیشتر می شود اما به مرور زمان تحمل فرد بالا رفته است و برای رسیدن به اثرات خوشایند اولیه مجبور است دوز مصرفی خود را افزایش دهد و این به معنای شروع اعتیاد و وابستگی می باشد.