اختلال یادگیری خوانش پریشی – کلمات را اشتباه می گویید؟

آشنایی با اختلال یادگیری خوانش پریشی بر اساس یک داستان واقعی

شیرین کلا دختر بی دردسری بود.

بر عکس برادرش شهاب، در خوابیدن و غذا خوردن مشکلی نداشت، بزرگ کردنش برای ما کار طاقت فرسا و سختی نبود.

همه چیزش درست و به موقع پیش می رفت: نشستن، ایستادن و راه رفتن را به موقع یاد گرفت.

معلوم بود که متوجه حرف ها و درخواست هایم می شود اما در بیان جملات اندکی مشکل داشت. مثلا به جای پارکینگ می گفت کارپینگ.

البته این نوع حرف زدنش از نظر ما صرفا کودکانه حرف زدن بود، اما این روال ادامه داشت.

مثلا وقتی کودکستان را شروع کرد در گفتن روز های هفته یا رنگ ها و اسامی طولانی مشکل داشت.

باهوش بودن شیرین و تند و تیز بودنش در انجام بقیه کارها باعث می شد نگران حرف زدنش نشویم.

شیرین در مدرسه و مشکلات خواندن

در مدرسه، مسابقات هنری و خلاقیت همیشه سرآمد بود و استعداد بالایی داشت تا اینکه مشکل او در خواندن و نوشتن جدی تر شد و معلم از من خواست اجازه دهم یک روان شناس او را ارزیابی کند.

اگرچه با شنیدن اسم روان شناس نگران شدم اما با مشورت همسرم به این کار رضایت دادیم.

پس از ارزیابی روان شناس معلوم شد که شیرین به اختلال یادگیری خاص یعنی خوانش پریشی مبتلاست.

روان شناس به ما توضیح داد که شیرین از نظر هوشی و استعداد بسیار توانمند و خوب است؛ تنها در یک زمینه یعنی خواندن و نوشتن مشکل دارد.

در مدرسه ترتیبی داده شد که یک مربی تخصصی برای یادگیری خواندن و نوشتن با شیرین کار کند.