عده ای تصور می کنند که بازی فقط یک کار و امری تفریحی است.

صرفا در جهت سرگرمی صورت می گیرد.

اما همان طور که بازی ها می توانند به عنوان بازی های ذهنی و در سنین مختلف انجام شود.

بازی درمانی به عنوان یک مکتب و رویه پذیرفته شده در علم روانشناسی مورد توجه بسیاری از روانشناسان و خانواده ها قرار گرفته است.

بازی درمانی می تواند موجبات رشد کودک را از جنبه های گوناگون رفتاری اخلاقی جسمی و ذهنی فراهم کنند.

چرا که در هنگام بازی اگر بازی فکری باشد مسلما کودک مانند مسئله ریاضی باید تلاش کند تا آن را حل کند.

مثل بازی پازل که در نهایت می تواند نقش و تاثیر مثبت و مناسبی در ذهن کودک و هوش او داشته باشد.

در برخی بازی ها نیز کودک محبور به استفاده از عضلات خود برای کارهایی مانند دویدن و یا بلند کردن وسیله ای می شود.

این می تواند موجبات رشد و قدرت عضلانی و جسمی کودک را فراهم نماید.

از دیدگاه اخلاقی نیز باید اذعان داشت که مواردی مانند کمک نمودن به سایر هم بازی ها و درک دغدغه و مشکلات آنان می تواند موجب افزایش حس نوع دوستی شود.

و یا از دید اجتماعی تعامل با سایر افراد و پذیرفتن نظرات و دیدگاه های مختلف می تواند او را با رشدی خیره کننده مواجه نماید.

هر چند که مطابق با علم روانشناسی نوع بازی کودکان در سنین مختلف متفاوت می باشد.

اما باید گفت که صرفا شرکت نمودن کودک در بازی، اگر آن بازی مورد تایید و معقول باشد، بسیار مفید و مثمر ثمر خواهد بود.

اما نکته مهم در روند بازی درمانی ان است که بازی درمانی باید دارای ویژگی های خاصی باشند.

بازی درمانی راهی برای شناخت ویژگی های روحی و اخلاقی کودکان

ویژگی های درمانگر در بازی درمانی

نکته اول و بسیار مهم در ارتباط با بازی درمانی این است که شخص مشاور یا بازی درمان باید رابطه گرم و صمیمی با کودک برقرار کند.

  • مانند روانشناسی بزرگسالان، مشاور کودک و نوجوان تلاش می کند تا با استفاده از تکنیک های خاص به او نزدیک شود.
  • درمانگر باید به این نکته توجه کند که کودک را بدون هیچ قید و شرطی و با وجود خوبی ها و بدی هایش بپذیرد.
  • درمانگر در روند بازی درمانی باید آزادی را تا حد امکان برای کودک به وجود بیاورد، تا کودک حس محدودیت نداشته باشد و بتواند به راحتی احساسات خود را بروز دهد.
  • درمانگر در جریان بازی درمانی باید به موقع وارد عمل شده و در صورت بروز رفتارهای نادرست از کودک او را به سمتی دیگر هدایت کند.
  • درمانگر باید ویژگی ها و استعدادهای کودک را بشناسد.
  • به موقع از خود کودک بخواهد تا در حل مشکلات و ارائه راهکارها به او کمک کند، چون این کار باعث ایجاد و افزایش حس اعتماد به نفس در کودک می شود.

برای انجام بازی درمانی مکان ها و فضاهای مناسب در کلینیک ها و مراکز مشاوره در نظر گرفته می شود.

با وجود ویژگی هایی مانند داشتن فضای کافی و مناسب و وسایل بازی مناسب بهتر از بازی در فضاهای دیگر هستند.

هر چند که کار را می توان در مکان هایی ک حداقل امکانات مورد نیاز را هم دارند اجرا کرد.

 بازی درمانی برای درمان اختلالاتی مانند

  • شب ادراری
  • جویدن ناخن
  • پرخاشگری و عصبانیت
  • افسردگی و استرس

نقش بسزا و موثری خواهد داشت.

لذا خانواده ها باید از این روش به عنوان روشی برای درمان و بهبود بسیاری از اختلالات کودک استفاده نمایند.

در صورت احساس نیاز با مراجعه به درمانگران در مراکز و کلینیک های مشاوره مشکلات کودک را بهبود بخشیده و از طرفی موجبات رشد او را از لحاظ عاطفی جسمی و هوش و ذهنی و مواردی دیگر فراهم نمایند.

کودکان در هنگام بازی احساسانی مانند ترس، خشم اندوه و شادی و عصبانیت را تجربه خواهند کرد و به وسیله آن ها استقلال طلبی و روحیه را کسب می کنند.

بازی سبب کاهش اضطراب و افسردگی در کودکان می شود.

چرا که کودکان انرژی تخلیه نشده زیادی دارند که می توانند با استفاده از بازی تخلیه کنند و این امر بسیار مهم می باشد.

می توان گفت که بازی به اندازه تغذیه و خواب برای رشد کودک از جنبه های گوناگون مفید و موثر می باشد.

بدون بازی نمی توان انتظار داشتن یک فرزند مناسب در آینده را داشت.