روان درمانی بیماران سرطانی

اولین مرحله انکار است.

در این مرحله ممکن است فرد به پزشکان و بیمارستان های متعدد مراجه کند، به امید این که در تشخیص اولیه اشتباهی صورت گرفته است.

در صورتی که آزمایش ها و تشخیص سایر پزشکان نیز وجود بیماری ( تومور سرطانی ) را تایید کنند، فرد وارد مرحله ی دوم یعنی خشم می شود.

مرحله ی سوم چانه زنی است.

مرحله چهارم افسردگی، احساس ناامیدی و گوشه گیری است.

در نهایت آخرین مرحله، پذیرش بیماری می باشد که فرد تازه به سراغ درمان می رود.

در این مرحله نقش خانواده و حمایت اطرافیان پررنگ تر می شود.

مسائل روانی در بیماران سرطانی

از آن جا که سرطان تنها به جسم فرد حمله نمی کند و روحیه و روان فرد را نیز به خطر می اندازد، ادامه درمان و بهبودی تا حد زیادی به سلامت روان فرد بستگی دارد.

استرس، اضطراب و افسردگی از جمله مشکلات شایع در بیماران مبتلا به سرطان است.

بیماران مبتلا علاوه بر تنیدگی ناشی از خود بیماری، از احساست منفی ناشی از هزینه های سنگین درمانی که بر دوش خانواده است نیز در رنج و ناراحتی هستند.

البته مهارت های مقابله ای، حمایت های اجتماعی و تاب آوری در کنار ارتباط معنوی و معنایی فرد ، در مقابله با تنش های روحی ناشی از بیماری، نقش مهمی دارد.

کنترل و کاهش این نشانه های منفی روانشناختی علاوه بر این که باعث بالا رفتن مهارت ها و روحیه جنگندگی می شود، منجر به کارایی سیستم ایمنی، کاهش علایم بیماری و بهبودی بیمار می گردد.

تحقیقات مختلفی نشان داده اند که مشکلات روانشناختی بیماران سرطانی در طولانی شدن مدت بستری، و حتی افزایش نرخ اقدام به خودکشی نقش بسزایی دارد.

از دیگر مشکلاتی که بیماران سرطانی

از دیگر مشکلاتی که بیماران سرطانی با آن دسته و پنجه نرم می کنند می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1. وقفه در کار و تحصیل و از دست دادن درآمد
2. تغییرات بدنی  و از دست دادن جذابیت ظاهری در نتیجه ی بیماری یا شیمی درمانی از جمله ریش مو، تغییر وزن، از دست دادن پستان در سرطان پستان و…
3. بستری شدن مکرر و مراقبت های محافظت شده جهت جلوگیری از باکتری و میکروب
4. مواجهه با طبیعت ناشناخته ی بیماری و درمان و استرس ناشی از ناشناخته بودنش