اختلال بیش فعالی کودکان

در مورد اختلال بیش فعالی کودکان یک رخداد واقعی را برایتان تعریف می کنم و سپس راه حل ارائه می دهم.

ماهان دومین فرزند من بود، بدین ترتیب تنها کسی که می توانستم ماهان را با او مقایسه کنم، خواهر بزرگ ترش بود.

من با خودم فکر می کردم که پسربچه ها باید همینطور باشند.

همواره در حال عجله، همواره پرتحرک و بی قرار و بدون ملاحظه نسبت به خطرات اطراف.

مثلا وقتی با او به خرید می رفتم در یک چشم برهم زدن وسط خیابان می دوید.

یا وقتی که مشغول حرف زدن با آشنا و همسایه ای بودم همواره بی قرار بود و به شخص رو به روی من لگد میزد!

اعتراف می کنم که حتی وقتی به مسافرت می رفتیم خسته تر از روزهای عادی بودیم چون باید تمام حواسمان روی ماهان و مراقبت از او متمرکز می شد.

چهار سالش که شد او را به کودکستان بردیم.

هنوز بخاطر دارم که مربی اش در پایان همان روز اول سراغ من آمد و گفت: پسرتان کمی شیطان است، اینطور نیست؟

اختلال بیش فعالی کودکان در مدرسه

ما دو کودکستان دیگر را نیز امتحان کردیم اما در هیچ کدام از آنها بیش از دو هفته دوام نیاورد.

در مدرسه نیز هر هفته یکی از معلمانش پیغام می دادند که می خواهند با من صحبت کنند.

آنها می گفتند که ماهان نمی تواند بیش از ۲ دقیقه روی نیمکت آرام باشد.

چیزی که مرا ناراحت می کرد این بود که او مرتبا گریه می کرد که معلمان و دانش آموزان دیگر از او متنفرند…

همچنین کم توجهی شدید و مشکلش در حفظ تمرکز روی کارهای درسی و صحبت های معلم موضوع دیگری بود که باعث مشکل در یادگیری اش می شد.

در نهایت با کمک معلم و روان شناس مدرسه و مشورت آن ها، تصمیم گرفتیم که درمورد شرایط ماهان از یک متخصص کمک بگیریم.