فرزندخواندگی

فرزندخواندگی به معنای بر عهده گرفتن و سرپرستی یک یا چند کودک است که رابطه زیستی با والدین ندارند.

وقتی صحبت از فرزندخواندگی می‌شود ممکن است شما به این موضوع فکر کنید که زن و مرد دچار مشکلات باروری هستند و به همین دلیل رو به فرزندخواندگی آورده اند.

قطعاً در این راه نگرانی‌هایی برای افراد پیش می آید و سوالاتی در ذهن آن ها ایجاد می شود.

جدا از بحث های حقوقی، پدرو مادر به این فکر می کنند چگونه فرزند خود را تربیت کنند. در واقع مشغولیت ذهنی آن ها شامل مسائل تربیتی و روان شناختی می شود.

فرزندخواندگی – شباهت فرزندخوانده به والدین

دانشمندان ثابت کرده اند که شخصیت و رفتار افراد به دلیل ارتباطی است که محیط و ژنتیک دارند و شخصیت افراد از همان سنین پایین شکل می گیرد برای همین است که فرزند خوانده به والدین شبیه می شوند.

در برخی از مسائل مانند ویژگی های ظاهری به نقش پررنگ وراثت پی می بریم. در برخی از ویژگی‌های روانی هم ممکن است نقش عوامل ژنتیکی بسیار قوی بوده و پیش بینی کننده رفتارهای آینده باشند.

پژوهش ها ثابت کرده اند که کودکان درسنین پایین بیشتر شبیه والدین ناتنی خود رفتار می کنند، این مسئله می‌تواند به خاطر محیطی باشد که در آن تربیت می‌شوند. اما در طول زمان هر چه سن کودک بالاتر می‌رود رفتار آن ها بیش تر تحت تاثیر ژنتیک قرار می گیرد و در سنین بزرگسالی به بیشتر شبیه والدین تنی خود می‌شوند.

نقش خانواده در شکل گیری شخصیت و رفتار افراد غیر قابل انکار است، همچنین طبق تحقیقات انجام شده بسیاری از اختلالات شخصیت و بیماری‌هایی مثل اختلال اضطرابی تحت تاثیر محیط و تربیت فرزندان است.

بسیاری از والدین دوست دارند فرزندی که نگهداری از آن را بر عهده می گیرند شبیه خودشان باشد، اما اگر شیپوه های درست تربیتی را برعهده بگیرند می توانند به هدف خود برسند.

 نیازهای کودک فرزند خوانده

فرزند خوانده ها هم مانند سایر کودکان نیازهایی دارند.

هر کودکی نیاز دارد که به نیازهای اولیه او مثل خوراک، پوشاک، مسکن، اعتماد و احترام پاسخ داده شود.

هرکودک متناسب با زمانی که وارد خانواده شما می شود ممکن است در مورد فرزند خواندگی خود اطلاعاتی داشته و یا نداشته باشد.

کودکانی که در سنین نوجوانی وارد خانواده ناتنی خود می‌شوند ممکن است مدت زمانی طول بکشد تا با شرایط سازگار شوند، این کار نیازمند صبر و حوصله است.

شما باید با عشق و علاقه حواستان به فرزندتان باشد و برای آن ها قوانین و مقرراتی را مشخص کنید.

کودکان در هر سنی و در هر دوره زمانی نیاز به قوانین و محدودیت دارند، ممکن است شما برای جبران محرومیت هایی که در گذشته داشته اند نسبت به آن ها مهربان تر باشید اما باید حواستان باشد که قوانین و مقرراتی را برای آن ها تعیین کنید تا جلوی لوس شدن آن ها را بگیرید.

صداقت و راست گویی

 مطرح کردن مسئله فرزندخواندگی با کودک

یکی از مهم ترین مسائلی که ذهن والدین را به خود مشغول کرده این است که چه زمانی واقعیت را به فرزند خود بگویند و چه سنی برای گفتن این کار مناسب تر است؟

روانشناسان معتقدند که باید حتماً حقیقت را به فرزندتان بگویید و بهتر است که حقیقت را از زبان خود شما بشنود زیرا اگر این مسئله را از فرد دیگری بشنوند ممکن است اعتمادشان را نسبت به شما از دست بدهند.

  • گفتن حقیقت در سنین پیش از دبستان

در سنین پیش دبستانی ذهن کودک آمادگی بیشتری برای پذیرش این موضوع دارد  پس می توانید موضوع را به راحتی بیان کنید.

از داستان یا کارتون می توانید برای گفتن حقیقت استفاده کنید ولی قبل از آن ذهن کودک را آماده کنید، دقت داشته باشید که در شرایط روحی و در زمان  و مکان مناسب آن را مطرح کنید.

فرزندخواندگی

  • استفاده از زبان ساده و روان

حواستان باشد که زبانی ساده  برای گفتن حقیقت داشته باشید.

به سوال های کودکتان  با حوصله پاسخ دهید. البته گاهی نباید تمام حقیقت را به آن ها گفت.

  • پاسخ به سوالاتی که برای کودک به وجود می آید

معمولاً برای کودکان دبستانی سوالات بیشتر مربوط به این است که چرا والدین آن ها را رها کرده اند و سرپرستی آن ها را بر عهده نگرفته اند و یا خانواده حقیقی آن ها کیست باید حواستان باشد که از قبل به این سوالات فکر کنید.

  • گفتن حقیقت در سن بلوغ

گفتن حقیقت در این سن اصلاً توصیه نمی شود فرزندان در این سن با مسئله فرزندخواندگی کمتر کنار می آیند اگر نسبت به مسئله شک کرد و یا به چیزی پی برد حقیقت را کتمان نکنید و واقعیت را به او بگویید.

به یاد داشته باشید که دروغ گفتن همیشه کار را بدتر می کند.

  • واکنش های کودکان بعد از فهمیدن واقعیت

فرزندتان ممکن است دچار استرس و ناراحتی شوند. به خاطر داشته باشید که این امری کاملاً طبیعی است و نباید باعث ناراحتی شما شود.

سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و به فرزندتان این اطمینان را بدهید که شما او را دوست دارید و ترکش نخواهید کرد شاید مدتی با شما سرسنگینی و ناراحت باشد یا بترسد و گریه کند.

او را سرزنش نکنید و با او با عصبانیت رفتار نکنید، نیازهای او را بشناسید و خود را برای روزهای سخت آماده کنید.