مدیریت خشم در زندگی زناشویی

مدیریت خشم در زندگی زناشویی – زمان مطالعه ۶ دقیقه

خشم در روابط زناشویی

خیلی از زن و شوهر ها حتی کسانی که با عشق زندگی خود را آغاز نموده اند و طبیعتا انتظار رفتاری ملایم و نرم از سوی همسرشان را دارند، با پرخاشگری و نبود خودکنترلی از سوی همسر خود آزرده خاطر و حتی به جدایی می اندیشند.

البته پرخاشگری و خشم همسر می تواند متقابلا باعث خشم طرف مقابل شده و این جریان مانند یک دایره ی معیوب تکرار و شدت یابد.

اما چگونه می توان به این دور بی حاصل دعوا و قهر پایان داد؟

این تصور  که صرف عشق و علاقه به یکدیگر باید مانع از خشم نسبت به اشتباهات هم شود و یا پرخاشگری و خشم همسرمان نشانه ای از پایان یافتن مهر و عشق مان در دل اوست، اشتباه است.

چرا که خشم یکی از هیجان های زیستی و بنیادی است که در وجود همه انسان ها قرار دارد و در نفس خود نا به جا نیست، آن چه که مشکل ساز است روش های نا مناسب برای ابراز آن است.

اگرچه خشم ( مکرر) باعث فرسودگی و کم شدن صمیمیت بین زوجین و حرمت شکنی می گردد،

اما خبر خوب این است که مسلما می توان جلوی این فرایند را گرفت.

خشم در روابط زناشویی شکل های متفاوتی دارد که باعث آسیب به روابط بین زن و مرد و همچنین آسیب فرزندان گردد.

خشم می تواند به صورت فیزیکی (کتک زدن)، کلامی (توهین و ناسزا به همسر یا خانواده او)، رابطه ای ( قهر کردن) و غیر مستقیم مانند برطرف نکردن نیاز های یکدیگر باشد.

زندگی زناشویی با خشم چه شکلی است؟

” مهسا از لحظاتی که همسرش رامین در خشم بود متنفر بود، البته این تنفر و دلخوری تا ساعت ها بعد از ابراز خشم همسرش نیز ادامه داشت.

رامین هنگامی که عصبی می شد با صدای بلند از سارا، راننده ماشین جلویی، بچه ها و حتی والدین سارا نیز انتقاد می کرد.

سارا گاهی تصمیم به جدایی می گرفت و گاه فکر می کرد که باید با این وضعیت بسازد و بسوزد.

البته رامین اعتراف می کرد که در مواقع عصبانیت از کوره در می رود و همسرش را با القابی زشت ( احمق، کم هوش و…) صدا می زند.

اما او سارا را مقصر می دانست و از مقایسه ی دائمی که همسرش از او با پدرش که فردی معتاد وخیانت کار بوده به عنوان مشکل اصلی یاد می کرد.

رامین معتقد بود که خشمگین شدن تنها راهی است که از طریق آن می تواند مانع انتقاد و مقایسه ی سارا شود”

” سعید و حمیده نیز از نوعی خشونت بی سرو صدا رنج می برند.

برای سعید این کاملا عادی بود که از سر کار بیاید و همسرش با یک سلام سرد از او استقبال کند یا اینکه همسرش بی انکه چیزی بگوید به دنبال کار های شخصی خود برود.

سعید ابتدا با خواهش از همسرش می خواست به او بگوید چه اشتباهی مرتکب شده اما تنها با این جواب (هیچ اشتباهی از تو سر نزده، می خواهم تنها باشم) مواجه می شد.

در نهایت او مجبور شد با روش دیگری برخورد کند و گاهی بی خبر ساعت ها خانه را ترک کند”