اختلالات خوردن (Eating disorder)

اختلالات خوردن الگوهای آشفته ی غذا خوردن را شامل می شود.

در این اختلال، افراد معمولا اندازه ی بدن خود را بیش از حد براورد می کنند (آشفتگی در تصویر بدن)، به همین دلیل از الگوهایی برای غذا خوردن تبعیت می کنند که سبب مختل شدن زندگیشان می شود.

عزت نفس این افراد به شدت وابسته به اهمیت وزن و شکل بدنشان است.

این افراد عادات غذایی غیر طبیعی و مختل شده ای دارند.

  علائم موجود در اختلالات خوردن

از جمله علائم موجود در این اختلال می تواند اجتناب از غذا خوردن و یا پرخوری شدید باشد که افراد بر حسب داشتن هر کدام از نشانه ها در طبقه ی خاصی از اختلالات خوردن قرار می گیرند.

افراد مبتلا به این اختلال از روش های خاصی برای دفع کردن غذا استفاده می کنند که همین عوامل نیز می تواند آسیب رسان باشد و علاوه بر اینکه زندگی فرد را مختل می کند، در نهایت می تواند به مرگ فرد منجر شود.

دو نوع اساسی اختلالات خوردن، بی اشتهایی روانی و پراشتهایی روانی است.

این دو اختلال، اگرچه بصورت مجزا از هم طبقه بندی شده اند، اما ویژگی های مشترک از جمله سن آغاز، شیوع بیشتر در جنس مونث و از همه مهم تر یک ترس شدید از چاقی در هر دو اختلال وجود دارد.

بی اشتهایی عصبی (anorexia nervosa)

بر خلاف نام گذاری غلط این اختلال، افراد مبتلا به این اختلال بسیار به خوردن علاقه دارند و اشتهای آنها عادی است ولی از خوردن امتناع می کنند.

سه نشانه ی اشکار در این اختلال:

خوردن به شدت محدود که سبب می شود فرد وزن بسیار کم داشته باشد

ترس شدید و غیر واقع بینانه از چاق شدن یا افزایش وزن

خود پنداره ی آشفته در مورد شکل یا وزن بدن

این افراد، مصرف غذای خود را محدود می کنند، دلمشغول چاق شدن می شوند و احساس می کنند که چاق هستند، با اینکه ممکن است به طور جدی لاغر باشند.

بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، معیارهای عالی برای رفتار و عملکرد خود دارند.

این افراد از لحاظ هیجانی فرو خورده هستند و از روابط صمیمی خارج از خانواده خودداری می کنند.

دو خرده تیپ اختلال بی اشتهایی عصبی

  1. محدود کننده
  2. پاکسازی کننده

محدود کننده: این افراد از خوردن امتناع می کنند و برای کاستن از وزن خود به رفتارهایی مانند سوء استفاده از قرصهای رژیمی و ورزش کردن اجباری می پردازند.

پاکسازی کننده (تیپ پرخور / تخلیه کننده): اغلب اوقات از خوردن امتناع می کنند و زمانی هم که چیزی میخورند، اقدام به عمل های جبرانی نظیر استفراغ عمدی، می کنند.

شیوع اختلال بی اشتهایی عصبی در دخترها، ۱۰تا ۲۰برابر بیشتر از پسرهاست.

این اختلال در سن بلوغ و ازدواج بیشتر است.

سن شروع این اختلال، ۱۴ تا ۱۸ سالگی است.

اختلال پرخوری عصبی (bulimia nervosa)

افراد مبتلا به این اختلال، به پرخوری می پردازند که در طول آن، مقدار بیش از اندازه ی غذا، ظرف مدت زمان کوتاه (مثلا ۲ ساعت) می خورند.

آنها در مدت این دوره ها احساس فقدان کنترل می کنند که باعث می شود احساس کنند نمی توانند خوردن را متوقف کرده یا مقدار غذایی را که میخورند، تنظیم کنند.

آنها برای اینکه از افزایش وزن اجتناب کنند، بعدا به پاکسازی می پردازند که در طول آن از طریق روش هایی مانند استفراغ عمدی، سوء مصرف ملین، مدرات یا داروهای دیگر و روزه گرفتن یا ورزش مفرط کالری های اضافی را جبران می کنند.

این اختلال لزوما با چاقی همراه نیست و اکثر افراد مبتلا دارای وزن نرمال هستند.

در این بیماران احساس شرم، پریشانی، درماندگی و احساس عدم کنترل و افسردگی (دلتنگی پس از پرخوری) بسیار شایع است.

پیامدهای جسمانی اختلال پرخوری عصبی

افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی دچار مشکلات جسمانی متعدد می شوند که جدی ترین آنها در رابطه با پاکسازی روی می دهد.

برای مثال، شربت ipecac (دارویی که افراد برای استفراغ استفاده می کنند)، در صورتی که به طور منظم و به مقدار زیاد مصرف شود، عواقب مسموم کننده ی جدی دارد.

افرادی که به طور مکرر استفراغ می کنند، دچار پوسیدگی دندان نیز می شوند، زیرا مواد استفراغ آور بسیار اسیدی هستند.

قرص های رژیمی که افراد مبتلا به پرخوری عصبی مصرف می کنند نیز می تواند عواقب مسموم کننده داشته باشند.