مکانیسم دفاعی تجزیه، مکانیزم تجزیه در کدام موقعیت ها بیشتر استفاده می شود؟

مکانیسم دفاعی تجزیه چیست و چه کاربردی در سطح روان انسان دارد؟ یکی از مکانیسم های دفاعی، مکانیسم تجزیه نام دارد که باعث می شود فرد در هنگام مواجه با رویداد آسیب زا از نظر هیجانی و احساسی خود را جدا کرده و در بعضی اوقات به گونه ای رفتار می کند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است.

مکانیسم های تجزیه با مکانیسم های دیگری مانند سرکوب یا همان واپس رانی در ارتباط می باشد و در بسیاری از موارد همراه با آن اتفاق می افتد.

در ادامه این مقاله اطلاعاتی را در مورد مکانیسم های دفاعی تجزیه بیان می کنیم تا آگاهی شما در این خصوص افزایش یابد.

آشنایی با مکانیسم دفاعی تجزیه

یکی از مکانیسم های دفاعی، مکانیسم تجزیه نام دارد که عملکرد آن دفاع از خودآگاه انسان در برابر تجربیات تنش زا می باشد، این مکانیسم با نام های گسستگی یا dissociation نیز شناخته می شود.

در این شرایط فرد هنگام تجربه یک رویداد اضطراب آور نمی تواند تجربه ای کلی و منسجم از خویش داشته باشد و از این رو حس می کند که با جنبه هایی از احساسات و هیجاناتش به خوبی نمی تواند ارتباط برقرار کند.

در همین راستا هویت یکپارچه فرد متناسب با شدت واقعه  استرس زا آسیب می بیند و در این شرایط فرد نمی تواند برخی از ابعاد وجودی خویش را به طور خودآگاه مورد پردازش قرار دهد.

پیشنهاد مشاور:

مکانیسم همانند سازی فرافکنانه

مکانیسم همانند سازی فرافکنانه | تعریف همانند سازی فرافکنانه از زبان فروید

موقعیت های مرتبط با مکانیسم دفاعی تجزیه

مکانیسم دفاعی تجزیه زمانی که فرد در موقعیت آسیب زا قرار می گیرد توسط ناخودآگاه فرد اتفاق می افتد از جمله این رویدادها می توان به مواردی مانند تهدید های جانی، سوء استفاده جسمانی و روانی و مشاهده صحنه های خشونت آمیز و مرتبط با مرگ اشاره نمود.

افرادی که اتفاقات و حوادثی مانند سیل، زلزله، سایر بلاهای طبیعی را تجربه کرده اند یا در جنگ حضور داشته اند و با خشونت هایی نظیر کشتار و تجاوز رو به رو شده اند بیش از دیگران در معرض مکانیسم دفاعی تجزیه قرار می گیرند.

مکانیسم دفاعی تجزیه و اختلالات تجزیه ای

یکی از انواع اختلالات روان پزشکی، اختلالات تجزیه ای یا گسستگی یک طبقه می باشد که مواردی مانند فراموشی تجزیه ای، اختلال هویت تجزیه ای و مسخ شخصیت را شامل می شود.

مکانیسم دفاعی تجزیه

وجه مشترک همه این اختلالات این است که افراد توانایی به دست آوردن ادراک کلی و یکپارچه از خود و یا واقعیت بیرونی شان را ندارند و همین مسئله باعث می شود تا واقعیت خودشان را نادیده بگیرند و شخصیت رفتاری آن ها به صورت جداگانه باشد یا ابعاد خاصی از یک اتفاق را به طور کلی به دست فراموشی می گذارند.

مکانیسم دفاعی اصلی که همه این اختلالات را در بر می گیرد به نام تجزیه یا همان dissociation شناخته می شود.