اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟

توسعه و استفاده از یک برنامه رفتاری

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی قادر به رفتار مناسب در کلاس هستند، اما برای کنترل علائم خود به ساختار و انتظارات روشن نیاز دارند.

به عنوان والدین، می‌توانید با ایجاد یک برنامه رفتاری برای فرزندتان و پایبندی به آن به او کمک کنید. هر نوع طرح رفتاری را که تصمیم به اجرای آن دارید را با همکاری نزدیک با فرزندتان و معلمش ایجاد کنید.

کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بهترین پاسخ را به اهداف خاص و حمایت‌های روزانه و همچنین پاداش های ارزشمند می دهند.

بله، ممکن است مجبور شوید یک هدیه کوچک برای فرزندتان تعیین کنید تا به او انگیزه دهد تا در کلاس بهتر رفتار کند. برنامه‌ای ایجاد کنید که شامل پاداش‌های کوچک برای پیروزی‌های کوچک و پاداش‌های بزرگ‌تر برای دستاوردهای بزرگ‌تر باشد.

نکاتی برای مدیریت علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی به طور متفاوتی بر مغز هر کودک تأثیر می گذارد، بنابراین هر مورد می تواند در کلاس درس کاملاً متفاوت به نظر برسد.

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی طیف وسیعی از علائم را نشان می دهند: برخی ممکن است که از محدوده کلاس خارج شوند، برخی دائماً رویاپردازی می کنند و برخی دیگر ممکن است که قوانین را رعایت نکنند.

به عنوان والدین، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا یک یا همه این نوع رفتارها را کاهش دهد. درک اینکه چگونه اختلال کمبود توجه بر رفتار کودکان مختلف تأثیر می گذارد بسیار مهم است تا بتوانید راهبردهای مناسب برای مقابله با مشکل را انتخاب کنید.

روش‌های بسیار ساده‌ای وجود دارد که شما و معلم فرزندتان می‌توانید برای مدیریت بهتر علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی و قرار دادن فرزندتان در مسیر موفقیت در مدرسه استفاده کنید.

مدیریت حواس پرتی

دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است به راحتی توسط صداها، رهگذران یا افکار خود منحرف شوند و باعث شود که اطلاعات مهم کلاس درس را از دست بدهند.

این کودکان در تمرکز بر کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارد مشکل دارند. ممکن است به نظر برسد که دارند به شما گوش می دهند، اما چیزی مانع توانایی آن ها در حفظ اطلاعات می شود.

کمک به کودکانی که به راحتی حواسشان پرت می شود شامل آرام گرفتن فیزیکی، افزایش فعالیت فیزیکی و تقسیم کارهای طولانی مدت به بخشهای کوتاهتر است.

کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را دور از در و پنجره بنشانید. وقتی که دانش آموز در حال کار است، حیوانات خانگی را در اتاق یا گوشه ای دیگر از خانه قرار دهید.

فعالیت های نشستۀ متناوب را با فعالیت هایی که به کودک اجازه می دهد بدن خود را در اتاق حرکت دهد، همراه کنید. در صورت امکان، حرکات بدنی را در دروس بگنجانید.

اطلاعات مهم را در جایی بنویسید که کودک بتواند به راحتی آن ها را بخواند و به آن ها ارجاع دهد. به دانش آموز یادآوری کنید که اطلاعات در کجا قرار دارد.

تکالیف بزرگ را به تکالیف کوچکتر تقسیم کنید و به کودکان اجازه استراحت های مکرر بدهید.

کاهش وقفه

کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه ممکن است نتوانند تکانه های خود را کنترل کنند، بنابراین اغلب خارج از نوبت صحبت می کنند. در کلاس درس یا در خانه، در حالی که دیگران در حال صحبت هستند، دیگران را صدا می زنند یا نظر می دهند.

طغیان آن ها ممکن است پرخاشگرانه یا حتی بی ادبانه باشد و مشکلات اجتماعی نیز ایجاد کند. عزت نفس کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اغلب بسیار شکننده است، بنابراین اشاره به این موضوع در کلاس یا در مقابل اعضای خانواده به حل مشکل کمک نمی کند و حتی ممکن است اوضاع را بدتر کند.

اصلاح وقفه های کودکان مبتلا به بیش فعالی باید با دقت انجام شود تا عزت نفس کودک به خصوص در مقابل دیگران حفظ شود. با کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی یک «زبان مخفی» ایجاد کنید.

می توانید از حرکات محتاطانه یا کلماتی که قبلاً با آن ها توافق کرده اید استفاده کنید تا به کودک بفهمانید که در حال قطع صحبت است. کودک را برای وقفه ایجاد نکردن در مکالمات تحسین کنید.

مدیریت تکانشگری

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است قبل از فکر کردن عمل کنند و علاوه بر مشکلات در کلاس، موقعیت های اجتماعی دشواری را ایجاد کنند. کودکانی که با کنترل تکانه مشکل دارند ممکن است پرخاشگر یا سرکش ظاهر شوند. این شاید مخل‌ترین علامت اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، به ویژه در مدرسه باشد.

مطمئن شوید که یک برنامه رفتاری مکتوب در نزدیکی دانش آموز است. حتی می توانید آن را به دیوار یا میز کودک بچسبانید.

بلافاصله پس از رفتار نادرست عواقب را بیان کنید. در توضیح خود دقیق باشید و مطمئن شوید که کودک از نحوه رفتار نادرست خود آگاه شود.

رفتار خوب را با صدای بلند تایید کنید. در تعریف و تمجید را به روشنی انجام دهید و مطمئن شوید که کودک می داند چه کاری را درست انجام داده است.

برنامه هر روز را روی تخته یا روی یک تکه کاغذ بنویسید و بعد از اتمام هر مورد آن را خط بزنید. کودکانی که مشکلات تکانه ای دارند وقتی بدانند که چه انتظاری از آن ها می‌رود ممکن است توانایی کنترل را به دست آورند و احساس آرامش بیشتری کنند.

مدیریت بی قراری و بیش فعالی

دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اغلب در حال حرکات فیزیکی مداوم هستند. شاید برای این بچه ها ماندن روی صندلی هایشان سخت به نظر برسد. کودکان مبتلا به ADD ممکن است بپرند، لگد بزنند، بپیچند، بی قراری کنند و یا از جای خود حرکت کنند که این موارد آموزش آن ها را دشوار می کند.

راهبردهای مبارزه با بیش فعالی شامل روش های خلاقانه ای است که به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اجازه می دهد تا در زمان های مناسب به روش های مناسب حرکت کند. آزاد کردن انرژی از این طریق ممکن است باعث شود کودک راحت‌تر بدن خود را در طول زمان کار آرام‌ نگه دارد.

از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بخواهید که کاری را انجام دهند یا یک کار را برای شما انجام دهند، حتی اگر این کار فقط به معنای راه رفتن در اتاق برای تراشیدن مداد جمع کردن گذاشتن ظرفها باشد.

کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را تشویق کنید تا ورزش کند  (یا حداقل قبل و بعد از مدرسه بدود) و مطمئن شوید که کودک هرگز استراحت را از دست نمی دهد.

یک توپ ضد استرس، اسباب بازی کوچک، یا یک شی دیگر را برای کودک فراهم کنید تا بتواند وقتی روی صندلی نشسته با آن بازی کند.

مقابله با مشکل پیروی از دستورالعمل ها

مشکل در پیروی از دستورالعمل ها یک مشکل شایع برای بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی است. ممکن است احساس کنید که این بچه‌ها دستور العملها را می‌فهمند و حتی ممکن است دستورالعمل‌ها را بنویسند، اما نمی‌توانند آن‌طور که از آن ها خواسته شده است از آن ها پیروی کنند.

گاهی اوقات این دانش‌آموزان مراحلی از کار را جا می‌اندازند و کارهای ناقص انجام می‌دهند، یا یک تکلیف را به‌طور کلی اشتباه می‌فهمند و به طور کامل کار دیگری را انجام می‌دهند.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای پیروی از دستورالعمل ها به معنای انجام اقداماتی برای تقویت مراحل مربوط به دستورالعمل ها است. سعی کنید دستورات خود را بسیار مختصر نگه دارید، به کودک اجازه دهید یک مرحله را کامل کند و سپس برگردد تا بفهمد که در مرحله بعد چه کاری باید انجام دهد.

اگر کودک از مسیر خارج شد، به آرامی یادآوری کنید و با صدایی آرام اما محکم تغییر مسیر ایجاد کنید. در صورت امکان، مسیرها را با یک نشانگر پررنگ یا با گچ رنگی روی تخته سیاه یادداشت کنید.

نکاتی برای سرگرم‌کننده کردن یادگیری

یکی از راه های مثبت برای متمرکز نگه داشتن توجه کودک بر یادگیری این است که این فرآیند را سرگرم کننده کنید. استفاده از حرکت فیزیکی در یک درس، ارتباط حقایق خشک به چیزهای بی اهمیت و جالب، یا اختراع جملات آهنگین احمقانه که به خاطر سپردن جزئیات را آسان تر می کند،

می تواند به کودک شما کمک کند از یادگیری لذت ببرد و حتی علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را کاهش دهد.