خودآزاری در کودکان اوتیسم | علت خودزنی ها در کودک اوتیسم

خودآزاری در کودکان اوتیسم، علت خودزنی ها در کودک اوتیسم

خودآزاری در کودکان اوتیسم یکی از رفتارهای شایع و مخرب می باشد که با بالاترین ریسک آسیب پذیری و صدمات پزشکی همراه می باشد، حدود نیمی از کودکانی که به این بیماری مبتلا هستند در برهه هایی از زندگی اقداماتی در جهت آسیب رساندن به خودشان بروز می دهند.

خودآزاری در کودکان ۱۲ ماهه ممکن است دیده شود و برخی از موارد با رشد کودک این رفتار متوقف می شود و در موارد دیگر ممکن است باعث اختلال در رشد کودک شده و مسیر رشد کودک سیر نزولی داشته باشد و در این حالت خودآزاری با جراحت های مکرر منجر به بستری شدن فرد در بیمارستان های روانی و حتی مرگ او همراه گردد.

در این مقاله به بررسی دلایل احتمالی که باعث خودآزادی در کودکان اوتیسم و راهکارهای درمانی آن می شود می پردازیم و آن ها را مورد بررسی قرار می دهیم.

خودآزاری در کودکان اوتیسم و پیامدهای آن

خودآزاری به رفتارهایی گفته می شود که کودک با اقداماتی به خود آسیب می رساند و به طور معمول این رفتارها به شکل هایی مانند گاز گرفتن اندام های بدن، ضربه به سر یا کوبیدن سر به دیوار، چنگ زدن خود، فرو کردن انگشتان درون چشم و غیره دیده می شود.

توجه داشته باشید که خودآزاری پدیده ای ترسناک می باشد زیرا غریزه اصلی بشر که محافظت از خود است را مورد نقض قرار می دهد از طرف دیگر تمایل والدین برای محافظت از فرزندان به چالش کشیده شده و مشکلاتی را به وجود می آورد.

دیدن فرزندان در شرایطی که به خودشان آسیب می رسانند بسیار ناراحت کننده می باشد و بر روی کیفیت زندگی شما و فرزندتان اثر گذاشته و تاثیرات منفی به همراه خواهد داشت.

دلایل تداوم و شدت یافتن رفتارهای خودآزاری چیست؟

همانطور که بیان شد رفتارهای آسیب رسان ممکن است در کودکان نوپا دیده شود، هم چنین کودک دوساله خود را به زمین بزند، سرش را به شدت در مقابل گهواره تکان دهد و به خودش چنگ بزند، البته این رفتارها به طور معمول حالت نمایشی دارند و مدت زمان کوتاهی ادامه می یابند.

زمانی که کودکان یاد بگیرند از زبان و مهارت های اجتماعی برای مذاکرده استفاده کنند، خودآزاری آن ها به مرور کاهش می یابد.

رفتارهایی که کودکان اوتیسم نشان می دهند ممکن است در اثر یک رویداد برانگیخته شود و بر اساس واکنش شما یا دیگر مراقبین تقویت یا تضعیف شود.

در صورتی که کودک اوتیسم با استفاده از رفتارهایی مانند ضربه زدن به سر خود یا کشیدن موهایش خواهان آن چیزی که است مانند توجه بزرگسالان، غذا، اسباب بازی یا فرار کردن از موقعیت های استرس زا را دریافت می کند این رفتار را در آینده تکرار خواهد کرد تا به خواسته هایش برسد.

اجتناب از موقعیت استرس زا برای کودکان اوتیسم می تواند شامل رویارویی با هر موقعیت اجتماعی، جلسات درمانی، کار در مدرسه یا اجتناب از صداهای بلند باشد.