آیا داروهای بیش فعالی اعتیادآور است؟

اعتیاد و بیش فعالی، ارتباط بیش فعالی و اعتیاد چیست؟

آیا اعتیاد و بیش فعالی با یکدیگر در ارتباط هستند و رابطه ای با یکدیگر دارند؟ کودکانی که بیش فعال هستند به خاطر شرایط خاصشان بیشتر مورد تنبیه و خشم والدین و اطرافیان قرار می گیرند، از نظر زیستی بیش فعالی باعث می شود تا مصرف مواد مخدر ناراحتی های این افراد را کاهش دهد.

افرادی که به بیش فعالی مبتلا هستند به دلیل پیش زمینه های زیستی و محیطی، احتمال اعتیاد آن ها در آینده نسبت به کودکان دیگر بیش تر می باشد، اما توجه داشته باشید که همه کودکان بیش فعال در بزرگسالی معتاد نمی شوند اما به دلیل حساسیت های موجود باید برای کاهش اعتیاد تمام جوانب را در نظر گرفت و اقدامات پیشگیرانه ای را انجام داد.

در ادامه این مقاله به بررسی ارتباط اعتیاد و بیش فعالی می پردازیم و راهکارهایی را برای کاهش این خطر در نظر می گیریم.

اعتیاد و بیش فعالی

پیش بینی قطعی آینده یک کودک به معنی بی تاثیر دانستن اختیار و شخصیت منحصر به فرد او می باشد، در این شرایط بر اساس تحقیقات انجام شده می توان نتایج همزمان شیوع اعتیاد و بیش فعالی افراد را گزارش داد و بر اساس مطالعاتی که انجام شده است اختلال بیش فعالی- نقص توجه شیوع ۴ تا ۵ درصدی در میان افراد دارد و از این میان تقریبا ۵۰ در صد از افراد درگیر علائم اعتیاد می شوند.

نیمی از افرادی که به ADHD مبتلا هستند دچار اعتیاد به الکل، نیکوتین و سایر مواد مخدر هستند البته با جدا کردن اعتیاد به نیکوتین تنها ۱۵ درصد از افراد  که به ADHD مبتلا هستند در آن ها وابستگی و اعتیاد به الکل یا مواد مخدر گزارش شده است، بر اساس گزارش های کیفی که صورت گرفته است استفاده از روش درمانی صحیح و رفتارهای مناسب خانواده ها باعث می شود تمایل فرد به اعتیاد کاهش یابد.

علائم بیش فعالی

اختلال نقص توجه و بیش فعالی از زمان کودکی به وجود می آید و دلایل متفاوتی برای آن ذکر شده است و توجه داشته باشید تمام افرادی که به بیش فعالی مبتلا هستند درگیر اعتیاد نیستند و در صورتی که در مورد فرزند بیش فعال خود دچار تردید شدید برای تشخیص درست و قطعی آن باید تست اعتیاد انجام دهید، کودکانی که بیش فعال هستند رایج ترین رفتارهای آن ها شامل موارد زیر می شود:

• کودک بیش از حد پر جنب و جوش است.
• رفتارهای تکانشی و ناگهانی دارد.
• نمی تواند در صف بایستد و توانایی در صف ایستادن و انتظار کشیدن را ندارد.
• به راحتی حواسش پرت می شود و نمی تواند تمرکز کند.
• کارهای خطرناک انجام می دهد
• به طور معمول وسط صحبت دیگران می پرد و برای او سخت می باشد تا منتظر تمام شدن حرف دیگران باشد.
• به راحتی وسایل را جا می گذارد و یا فراموش می کند تا کارها را به درستی انجام دهد.
• نظم و ترتیبی در زندگی اش وجود ندارد.