اختلالات خوردن

دو خرده تیپ اختلال بی اشتهایی عصبی

1. محدود کننده
2. پاکسازی کننده

محدود کننده: این افراد از خوردن امتناع می کنند و برای کاستن از وزن خود به رفتارهایی مانند سوء استفاده از قرصهای رژیمی و ورزش کردن اجباری می پردازند.

پاکسازی کننده (تیپ پرخور / تخلیه کننده): اغلب اوقات از خوردن امتناع می کنند و زمانی هم که چیزی میخورند، اقدام به عمل های جبرانی نظیر استفراغ عمدی، می کنند.

شیوع اختلال بی اشتهایی عصبی در دخترها، ۱۰تا ۲۰برابر بیشتر از پسرهاست.

این اختلال در سن بلوغ و ازدواج بیشتر است.

سن شروع این اختلال، ۱۴ تا ۱۸ سالگی است.

اختلال پرخوری عصبی (bulimia nervosa)

افراد مبتلا به این اختلال، به پرخوری می پردازند که در طول آن، مقدار بیش از اندازه ی غذا، ظرف مدت زمان کوتاه (مثلا ۲ ساعت) می خورند.

آنها در مدت این دوره ها احساس فقدان کنترل می کنند که باعث می شود احساس کنند نمی توانند خوردن را متوقف کرده یا مقدار غذایی را که میخورند، تنظیم کنند.

آنها برای اینکه از افزایش وزن اجتناب کنند، بعدا به پاکسازی می پردازند که در طول آن از طریق روش هایی مانند استفراغ عمدی، سوء مصرف ملین، مدرات یا داروهای دیگر و روزه گرفتن یا ورزش مفرط کالری های اضافی را جبران می کنند.

این اختلال لزوما با چاقی همراه نیست و اکثر افراد مبتلا دارای وزن نرمال هستند.

در این بیماران احساس شرم، پریشانی، درماندگی و احساس عدم کنترل و افسردگی (دلتنگی پس از پرخوری) بسیار شایع است.

پیامدهای جسمانی اختلال پرخوری عصبی

افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی دچار مشکلات جسمانی متعدد می شوند که جدی ترین آنها در رابطه با پاکسازی روی می دهد.

برای مثال، شربت ipecac (دارویی که افراد برای استفراغ استفاده می کنند)، در صورتی که به طور منظم و به مقدار زیاد مصرف شود، عواقب مسموم کننده ی جدی دارد.

افرادی که به طور مکرر استفراغ می کنند، دچار پوسیدگی دندان نیز می شوند، زیرا مواد استفراغ آور بسیار اسیدی هستند.

قرص های رژیمی که افراد مبتلا به پرخوری عصبی مصرف می کنند نیز می تواند عواقب مسموم کننده داشته باشند.