اعتیاد و بیش فعالی، ارتباط بیش فعالی و اعتیاد چیست؟
رابطه اعتیاد و بیش فعالی چیست و چه رابطه ای با هم دارند؟ کودکان بیش فعال بسیار خاص هستند و به دلیل شرایط خاصشان ممکن است بیشتر مورد تنبیه و خشم و اعصبانیت والدین و اطرافیان قرار گیرند.
از طرف دیگر از نظر زیستی بچه های بیش فعال برای کاهش ناراحتی های خود به سمت مواد مخدر می روند.
کودکان بیش فعال به دلیل پیش زمینه زیستی و محیطی که در آن ها به وجود می آید در آینده نسبت به سایر افراد جامعه ممکن است بیشتر در معرض اعتیاد قرار گیرند.
با این حال تمام کودکان بیش فعال در بزرگسالی معتاد نمی شوند اما به دلیل حساسیت هایی که دارند باید اقدامات پیشگیرانه ای بر روی آنها انجام شود تا خطر اعتیاد در آن ها کاهش یابد.
در این مقاله به بررسی ارتباط اعتیاد و بیش فعالی می پردازیم و راهکارهایی برای کاهش این خطر را بیان می کنیم.
اعتیاد و بیش فعالی
نمی توان به طور دقیق و قطعی آینده کودک را پیش بینی کرد چون در این هنگام اختیار و شخصیت منحصر به فرد کودک بی تاثیر خواهد بود و هیچ نقشی نخواهد داشت.
بر اساس تحقیقات انجام شده فقط می توان در مورد رابطه شیوع اعتیاد و بیش فعالی افراد نظر داد و همچنین بر اساس تحقیقات تنها ۴ تا ۵ درصد افراد به اختلال بیش فعالی – نقص توجه دچار می شوند و از بین این افراد حدود ۵۰درصد تقریبا درگیر اعتیاد می شوند.
بر اساس گفته می توان به این نتیجه رسید که نیمی از افرادی که به ADHD مبتلا هستند اعتیاد به الکل، نیکوتین و سایر مواد مخدر دارند البته اگر نیکوتین را در نظر نگیریم تنها ۱۵ درصد از افرادی که به ADHD مبتلا هستند اعتیاد به الکل و مواد مخدر دارند.
بر اساس گزارشات کیفی انجام شده استفاده از روش های درمانی مناسب و همچنین رفتار مناسب خانواده می تواند تمایل افراد را به مواد مخدر و اعتیاد کاهش دهد.
آیا داروهای بیش فعالی اعتیاد آورند؟
یکی از داروهای بیش فعالی ریتالین می باشد و این دارو برای افرادی که به بیماری بیش فعالی و نقص توجه دچار هستند اعتیار آور نیست و افراد باید به درستی آن را مصرف کنند تا بیماری آن ها درمان شود.
اما افرادی که به اختلالات مغزی دچار هستند و بیماری بیش فعالی ندارند اگر از این دارو استفاده کنند به آن اعتیاد پیدا می کنند و از نظر روانی عوارض بسیاری برای آن ها خواهد داشت.
اعتیاد و بیش فعالی، کودکان بیش فعال
کودکان بیش فعال جنب و جوش بسیاری دارند و به همین دلیل برای والدین و دیگران دردسر و مشکلات بسیاری را ایجاد می کنند.
چون این افراد مشکلات زیادی برای افراد به وجود می آورند و معمولا افراد نمی توانند پرتحرکی و عدم توجه کودک را تحمل کند و این امر بسیار برای اطرافیان سخت خواهد بود و برای راحت شدن افراد بیش فعال را به سمت شخصیت ضداجتماعی و موادمخدر هدایت می کنند.
چون خانواده ها اطلاعات و آگاهی کاملی در مورد بیماری بیش فعالی ندارند ممکن است رفتارهای نادرستی با فرزندشان داشته باشند که در این صورت با تنبیه نادرست کودک، نادیده گرفتن مشکلات او و عدم اقدام برای درمان بیش فعالی باعث خواهد شد تا فرد نسبت به اعتیاد آسیب پذیر شود.
نقش خانواده در اعتیاد و بیش فعالی
والدین می توانند با رفتار و برخورد صحیح خود از اعتیاد پیش گیری کنند و یکی از مهم ترین عواملی است که می تواند از گرفتار شدن فرد به اعتیاد جلوگیری کند.
والدین باید به موقع اختلال کودک را شناسایی کنند تا هر چه سریع تر دوره های درمان را برای کودک شروع کرده و از مشکلات و عواقب بعدی که ممکن است کودک را درگیر کند پیشگیری کند.
در این ادامه این مقاله راهکارهایی برای والدین بیان شده است که می تواند که احتمال خطر ابتلا به اعتیاد را در فرزند کاهش دهد و برای کودک بسیار موثر باشد.
شیطنت را با بیش فعالی اشتباه نگیرید
والدین در ابتدا باید اختلال بیش فعالی را به خوبی بشناسد و بداند این اختلال با شیطنت و سرزندگی کودک متفاوت می باشد و هرگز نباید شیطنت کودک را به عنوان بیش فعالی در نظر بگیرند.
والدین باید در این زمینه آگاهی های و اطلاعات لازم را به دست آورند و علت شیطنت های فرزندان را به خوبی بشناسند.
همچنین آن ها می توانند با افزایش اطلاعات و آگاهی های خود در زمینه بیش فعالی، رفتار و برخوردهای صحیح را یاد بگیرند و بدانند چطور باید با فرزندشان برخورد کنند تا بتوانند بهترین تاثیر را بر روی فرزندشان داشته باشند.
سوالات متداول اعتیاد و بیش فعالی
1 - بیش فعالی باعث اعتیاد به مصرف چه موادی می شود؟
افرادی که به بیماری بیش فعالی مبتلا می شوند برای تسکین خود و کاهش فشارهای روانی به مواد مخدر روی می آورند و از مواد توهم زا و محرک استفاده می کنند و نمی توان به مواد خاصی اشاره کرد زیرا تنوع مصرف آن ها ممکن است متفاوت باشد.
2 - آیا افراد شیطون بیش فعال هستند؟
در ابتدا باید اختلال بیش فعالی را به خوبی بشناسد و بداند این اختلال با شیطنت و سرزندگی کودک متفاوت می باشد و هرگز نباید شیطنت کودک را به عنوان بیش فعالی در نظر بگیرند.