تفاوت بین اختلال شخصیت پارانوئید و اسکیزوفرنی پارانوئید در چیست؟

اختلال شخصیت پارانوئید معمولاً به صورت ترس غیرمنطقی یا پارانویا از اینکه شخصی قصد دارد به شما آسیب برساند ظاهر می شود. این عارضه زمانی تشخیص داده می شود که ترس به حدی باشد که بر زندگی کاری، شخصی یا اجتماعی او تأثیر بگذارد.

چنین بی اعتمادی فراگیری نسبت به دیگران در اسکیزوفرنی نیز دیده می شود بنابراین این دو بیماری علائم مشابهی مانند کناره گیری از دیگران و ترجیح به انزوا دارند. با این حال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید معمولاً از توهم رنج نمی برند که یکی از ویژگی های کلیدی اسکیزوفرنی می باشد.

علل اختلال شخصیت پارانوئید

هیچ علت شناخته شده ای برای اختلال شخصیت پارانوئید وجود ندارد. با این حال، ویژگی های ژنتیکی، عوامل خانوادگی و رویدادهای آسیب زای زندگی ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. افراد مبتلا به این عارضه بیشتر احتمال دارد که یکی از خویشاوندان مبتلا به اسکیزوفرنی داشته باشند، که نشان می دهد ممکن است بین این دو بیماری ارتباطی وجود داشته باشد.

علائم پارانوئید

علائمی که ممکن است در فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید دیده شود عبارتند از:

  • ترس غیرمنطقی از اینکه دیگران به آن ها آسیب برسانند.
  • جست و جوی مداوم برای یافتن شواهدی مبنی بر اینکه دیگران قصد آسیب رساندن به آن ها را دارند.
  • زیر سؤال بردن مکرر انگیزه های پنهان و قابل اعتماد بودن مردم
  • خصومت و پرخاشگری
  • دوری و کناره گیری اجتماعی
  • عدم شوخ طبعی
  • تعبیر نادرست از تعارف به عنوان انتقاد
  • سایر مشکلات سلامت روان مانند اضطراب و افسردگی.

حداقل چهار مورد از ویژگی های زیر در موارد اختلال شخصیت پارانوئید وجود دارد:

  • واکنش های بیش از حد و تحریک به انتقاد 
  • تمایل به کینه ورزی
  • مشکوک بودن
  • اهمیت بیش از حد به خود
  • تصور به حضور توطئه گران 

یکی از تفاوت های اصلی پارانویا و پارانوئید این است که توهم یک ویژگی معمولی اختلال شخصیت پارانوئید نیست. توهمات تجربه شده در موارد اسکیزوفرنی ممکن است شامل دیدن، شنیدن، بوییدن، احساس کردن یا حتی چشیدن چیزی باشد که در واقع وجود ندارد.

شایع ترین نوع توهم در اسکیزوفرنی شنوایی است که فرد مبتلا صداهایی را در سر خود می شنود.

تفاوت بین پارانویا و سوء ظن منطقی چیست؟

در سال ۲۰۱۳، ادوارد اسنودن، کارمند سابق سیا و پیمانکار دولتی، اسناد طبقه بندی شده ای را منتشر کرد که دامنه وسیع نظارت دولت ایالات متحده را آشکار می کرد. ناگهان، ترس هایی که زمانی پارانوئید به نظر می رسید به واقعیت پیوست. پارانویا و اضطراب اختلالاتی شایع هستند. آن ها می توانند بخشی از طیف معمول تجربیات انسانی یا نشانه های مشکل جدی سلامت روان باشند.

ترسیم مرز بین ترس های عادی، اضطراب و پارانویا می تواند دشوار باشد. این امر مخصوصاً زمانی صادق است که ترس‌های پارانوئیدی فرد واقعی باشد.

اینکه چگونه می توان تصمیم گرفت که آیا ترس منطقی است یا نه، می تواند به افراد کمک کند تا به دنبال مراقبت های بهداشت روانی مناسب بگردد.

پارانویا چیست؟

پارانویا اضطراب مداوم در مورد یک ترس خاص است. اضطراب های پارانوئید اغلب حول محور آزار و اذیت، تحت نظر قرار گرفتن یا رفتار ناعادلانه شکل می گیرند. مشخصه پارانویا این است که ریشه در یک باور نادرست دارد. افراد مبتلا به افکار پارانوئید نیز ممکن است باورهای نادرستی در مورد قدرت یا اهمیت خود داشته باشند.

به عنوان مثال، شخصی که پست سیاسی را اشغال نمی کند یا درگیر فعالیت نمی شود ممکن است به یک توطئه بین المللی برای نظارت و شکنجه اعتقاد داشته باشد. در برخی موارد، قرار گرفتن در معرض تروما یا استرس شدید می تواند افراد را بیشتر در معرض ابتلا به پارانویا قرار دهد.

افرادی که افکار پارانوئیدی را تجربه می کنند اغلب درگیر این افکار هستند. آن ها ممکن است به این فکر کنند که دیگران باورهایشان را درست بپذیرند یا انتخاب های غیرمعمولی داشته باشند که برای محافظت از خود در برابر اضطراب ایجادشده اند.

لحظات زودگذر پارانویا رایج هستند و لزوماً به این معنی نیستند که یک فرد دارای وضعیت سلامت روانی است. پارانویا از در موارد زیر با اضطراب متمایز است:

  • پارانویا بر منبع خاصی از اضطراب متمرکز است .
  • افرادی که پارانویا را تجربه می کنند اغلب باورهای نادرستی در مورد خود، جهان یا افرادی که می شناسند دارند.
  • فردی که افکار پارانوئیدی دارد ممکن است مشکلات ادراکی را تجربه کند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۸ که اضطراب اجتماعی را با پارانویا مقایسه کرد، نشان داد که افرادی با ادراکات غیرعادی، از جمله توهم، بیشتر احتمال دارد که پارانویا را تجربه کنند.

در ادامه تفاوت پارانویا و پارانوئید بخوانبد.

پارانویای هذیانی در مقابل سوء ظن منطقی

وقتی ترس های یک فرد ریشه در واقعیت یا منطقی دارد، پارانوئید نیستند. مشکل در تعیین باورها معقول و غیر معقول است.

وکیلی که با مهاجران بازداشت شده کار می کند ممکن است نگران باشد که آن ها توسط دولت نظارت می شوند. دکتری که با بیماری های عفونی کار می کند ممکن است نگران آلوده شدن یا گسترش بیماری باشد. حتی اگر ترس به نتیجه نرسد، ریشه در واقعیت دارد.

برای مشاوران مهم است که چرا یک فرد ترس خاصی دارد و چگونه مشکلات اجتماعی، شغل، فرهنگ و سایر عوامل ممکن است بر این ترس تأثیر بگذارد. برای مثال، سیاهپوستان جوان آمریکایی ممکن است از پلیس بترسند. برای کسی که هرگز با پلیس تعامل منفی نداشته است، این ترس ممکن است غیر منطقی و حتی پارانوئید به نظر برسد. برای فردی که در معرض خشونت پلیس علیه جوانان سیاه پوست قرار گرفته است، این ترس منطقی به نظر می رسد و بعید است که به دلیل تشخیص سلامت روان باشد. نادیده گرفتن ترس های منطقی یک فرد می تواند بسیار مضر باشد، به خصوص زمانی که در درمان اتفاق می افتد.

برای ارائه دهندگان سلامت روان مهم است که به طور انتقادی بررسی کنند که چرا یک فرد ترس خاصی دارد و چگونه حباب اجتماعی، شغل، فرهنگ و سایر عوامل ممکن است بر این ترس تأثیر بگذارد.

یکی از راه‌های ارزیابی اینکه آیا اضطراب فرد معقول است یا خیر، ارزیابی نحوه پاسخ آن ها به شواهد متضاد است. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است به تایید باورهای نادرست ادامه دهند، حتی اگر شواهدی بر خلاف آن ارائه شود.

شواهد متضاد حتی ممکن است به عنوان نشانه ای از یک توطئه بزرگتر یا دلیلی برای بی اعتمادی به روانشناس در نظر گرفته شود. فرد سالم که می‌داند باور نادرستی دارد، از اعتقاد خود دفاع نمی کند.

افرادی که فکر می کنند ممکن است کسی که دوستش دارند مبتلا به اسکیزوفرنی باشد، نباید وقت خود را صرف بحث در مورد باورهای نادرست یا پارانوئید کنند. این می تواند به رابطه آسیب برساند و احساس درک یا دوست داشتن را برای فرد دشوار کند. مشاجره در مورد باورهای نادرست ممکن است به طور ناخواسته به فرد انگ بیماری بزند یا باعث شود احساس کند مورد قضاوت قرار گرفته است.

 تفاوت پارانویا و پارانوئید

تفاوت پارانویا و پارانوئید

علائم اسکیزوفرنی: تفاوت پارانویا و پارانوئید و اضطراب

فردی که افکار پارانوئیدی دارد ممکن است اسکیزوفرنی یا یک بیماری مرتبط داشته باشد. فقط یک متخصص سلامت روان می تواند این بیماری را درمان و تشخیص دهد، بنابراین مهم است که به دنبال نظر متخصص باشید.

اسکیزوفرنی معمولا در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. فردی که بعداً در زندگی دچار افکار پارانوئیدی می شود ممکن است به بیماری روانی دیگری مانند زوال عقل مبتلا شود .

برخی از علائم اسکیزوفرنی که باید مراقب آن ها بود عبارتند از:

  • از دست دادن ارتباط با واقعیت. اسکیزوفرنی می تواند باعث شود افراد چیزهایی را ببینند یا بشنوند که دیگران نمی توانند.
  • افکار و باورهایی که دیگران آن را عجیب یا غیرعادی می دانند.
  •  احساسات کمی را نشان می دهد و بسیار منزوی به نظر می رسد.
  • مشکل در حافظه، به خصوص حافظه فعال.
  • مشکلات عملکرد اجرایی که تمرکز یا ماندن در کار را دشوار می کند.
  • مشکل در شروع یا ماندن در سرگرمی ها یا فعالیت های جدید.
  • تکلم کم
  • رفتارهای مرتبط با باورهای نادرست. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است سعی کند با یک سلبریتی تماس بگیرد و به آن ها در مورد تهدید هشدار دهد یا با یک وکیل تماس بگیرد تا نظارت دولتی را گزارش کند که به نظر می رسد اتفاق نمی افتد.

درمان اضطراب

درمان سلامت روان می تواند به هر فردی که اضطراب را تجربه می کند، کمک کند، خواه اضطراب آن ها ریشه در یک منبع واقعی داشته باشد یا محصول تشخیص سلامت روان باشد.

فعالانی مانند وکلا یا رهبران معترض که ترس منطقی از تحت نظر گرفتن دارند ممکن است دریابند که درمان به آن ها کمک می کند تا اضطراب خود را مدیریت کنند، با تأثیرات آن ترس ها بر روابط خود مقابله کنند و ترس های منطقی را از ترس های غیر منطقی جدا کنند.

افرادی که دارای یک بیماری مرتبط با پارانویای غیرمنطقی هستند نیز ممکن است با درمان تسکین زیادی پیدا کنند. درمان می تواند به فرد کمک کند تا اضطراب خود را درک کند، با باورهای نادرست مقابله کند و تأثیراتی را که باورهای نادرست بر زندگی آن ها می گذارد ارزیابی کند.

افرادی که تشخیص های مرتبط با هذیان دارند، اغلب در محل کار، مدرسه و روابط خود دچار مشکل می شوند. درمان می تواند به توسعه مهارت های ارتباطی بهتر، مقابله با چالش های اسکیزوفرنی و سایر تشخیص های مرتبط با هذیان کمک کند.

 تفاوت پارانویا و پارانوئید

تفاوت پارانویا و پارانوئید

تفاوت پارانویا و پارانوئید و اضطراب

دانستن تفاوت بین اضطراب و پارانویا برای مراقبت از مراجع مهم است. چالش پیش روی پزشکان این است که روشن کنند آیا باورها و رفتارهای محافظتی برای ایمن نگه داشتن فرد از تهدیدات بالقوه و ناشناخته با باورها و رفتارهایی که ناشی از پارانویا هستند متفاوت است یا خیر.

بسیاری از مراجعینی که ضربه روحی را تجربه کرده اند، نسبت به محیط اطراف خود محتاط بوده، نسبت به خطرات احتمالی از جانب دیگران هوشیار باشند، مکرراً خطرات درک شده را بررسی کنند و رفتارهایی را انجام دهند که معتقدند این خطرات را کاهش می دهد، مانند تلاش برای کنترل اعمال دیگران. برخی از مراجعان خود را پارانوئید توصیف می کنند، گاهی اوقات این اصطلاح توسط خانواده و دوستان آن ها استفاده شده و تشخیص روانشناس نمی باشد.

با این حال، زمانی که افراد عادی و متخصصان از اصطلاح پارانویا استفاده می کنند، باید معنی آن را بدانند. درمان پارانویا و اضطراب متفاوت است.

در حوزه سلامت روان، اصطلاح پارانویا جنبه‌ای از اختلالات روان‌پریشی یا یک تیپ شخصیتی را توصیف می‌کند که با ترس، بی‌اعتمادی و بدگمانی مشخص می‌شود. فردی که پارانوئید است به احتمال زیاد به عنوان مضطرب ظاهر می شود، اما فردی که مضطرب است ممکن است پارانوئید نباشد.

برای مراجعان مضطرب یا پارانوئید، گاهی اوقات رفتار ممکن است با ترس هایی که توصیف می کنند مطابقت داشته باشد. اغلب، آن‌ها از ترس یا اضطراب ناشی از این رفتار آگاه هستند و حتی ممکن است باورهای آن ها را توصیف کنند، مانند «اگر من این ترس را نداشته باشم، اتفاق بدی برایم خواهد افتاد».

شناسایی تفاوت بین پارانویا و اضطراب
تصورات پارانوئیدی شامل درک نادرست از خود به عنوان هدف افکار یا اعمال دیگران است. فردی که افکار پارانوئیدی دارد این باور را بیان می کند که دیگران توجه خاصی به او دارند یا اینکه رفتار دیگری نسبت به او هدف قرار گرفته است.

فردی که مضطرب است ممکن است باورهای عمومی تری را بیان کند و خطری را برای خود و دیگران متصور شود. به عنوان مثال، مراجع مبتلا به PTSD  ممکن است متوجه خطرات احتمالی حمله  در جمعیت شود. آن ها همچنین می توانند برای دیگران نیز نگران باشند. حتی ممکن است نگرانی خود را برای دیگران ابراز کنند. در مقابل، کسی که پارانوئید است، معتقد است که خطر مخصوص او بوده است.

تفاوت پارانویا و پارانوئید

تفاوت پارانویا و پارانوئید به صورت مختصر اینگونه است که پارانویا احساس غیرمنطقی مداوم می باشد که برخی آن را تجربه می کنند. سه نوع اصلی پارانویا شامل اختلال شخصیت پارانوئید، اختلال هذیانی و اسکیزوفرنی پارانوئید است.