کلیپ انواع رویکرد درمانی در روانشناسی

سوالی که همیشه مطرح میشه اینه که درمانها به چه صورت هستن، چطور میشه در یه زمانی برای یکسری از درمانها بر روی یکسری از بیماری‌ها اسم میزاریم و خیلی از مواقع توی درمان ما با هیچ برچسب و اسمی روبرو نیستیم.

در کل ما در مسیر درمانی میتونیم بگیم که درمانها به ۲ صورت هستن،

 یکی درمان‌های کلینیکال و یکی هم درمان‌ها مثبت‌نگر.

در درمان‌های کلینیکال تمرکز به روی بیماری‌های روانشناختی هستش یعنی درمان‌گر به مرتجع به چشم یک بیمار نگاه میکنه که با یک شکایت و مشکل اومده و قراره اون شکایت به عنوان یک بیماری و برای اون مسیردرمانی در نظر گرفته بشه یا حتی دارویی هم تجویز بشه، بعبارتی بیشتر تمرکز بصورت فیزیولوژی هست‌.

روش دوم درمانی که داریم، درمان‌های مثبت‌نگر هستن، توی این نوع درمان اعتقاد بر این هست که انسان‌ها دارای نقاط ضعفی هستن که باید شناسایی بشن و در نهایت تقویت بشن،

مهم‌ترین کاری که درمانگر مثبت نگر میتونه انجام بده توانمندسازی نقاط ضعف یک انسان هستش که تو این حالت درمانگر به دنبال یک تشخیص افتراقی نیستش، به عنوان یک مشکل به این موضوع نمی‌کنه بلکه بعنوان ضعف نگاه میکنه که این ضعف میتونه برای هر انسانی توی هر شرایطی شکل بگیره و مهم اینه که ما بتونیم ضعف رو شناسایی کنیم و در نهایت با کمک خود مراجع به توانمندسازی نقطه ضعف برسیم.

مثبت نگر یکی از انواع رویکرد درمانی در روانشناسی

یکی از درمان‌های مثبت نگر که در حال حاضر یکی از اپروچ‌های خیلی پرطرفدار هست و خیلی بازخوردی خوبی داشته تئوری انتخاب یا واقعیت درمانی هستش،

که در اون روش درمانی است که تئوری مخصوص به خودش داره بعبارتی روش درمانی مخصوص خودش رو داره که من در ویدیوی بعدی بصورت کاملتر واقعیت درمانی رو برای شما عزیزان توضیح میدم.

از اینکه توجه کردید به این توضیحات، نهایت تشکر رو دارم و امیدوارم بتونم روشن‌سازی برای مسیر درمانی داشته باشم‌.