اعتیاد به قمار و اضطراب| تمرینات خودیاری برای از بین بردن اضطراب میل به قمار

 اعتیاد به قمار و اضطراب| تمرینات خودیاری برای از بین بردن اضطراب میل به قمار

اعتیاد به قمار و اضطراب باعث اختلالات روانی مانند اضطراب و استرس می شود . مهارت های کاربردی آسان می‌توانند انگیزه قمار را از بین ببرند و همچنین از لغزش‌ها و عودها جلوگیری کنند.

قمار و اضطراب

بسیاری از مردم به عنوان راهی برای مدیریت اضطراب، قمار می کنند. هنگام قمار، افراد احساس می کنند که اضطرابشان از بین رفته یا اضطراب خود را بر هیجان در قمار، وارد می کنند.

در نتیجه، قمار می‌تواند راه خود را در زندگی روزمره آن ها باز کند و انگیزه قمار بقیه زندگی آن ها را تحت تأثیر قرار دهد.

بنابراین، برای بسیاری از قماربازان، کاهش اضطراب یک پیش زمینه برای هرگونه تغییر در رفتار قمار است. خوشبختانه، چندین تکنیک فوق العاده برای کاهش اعتیاد به قمار و اضطراب وجود دارد.

آرامش واقعی یک پاسخ روانی برعکس اضطراب و ترس است. این امر با کاهش ضربان قلب و کاهش فشار خون، تنفس عمیق و یک حالت روانی آرام همراه است.

هنگامی که به طور منظم تجربه می شود، اثرات آن فراگیر است. یکی از قوی‌ترین راه‌های مقابله با اضطراب، یادگیری آرامش است. نمی توان همزمان آرام و مضطرب بود. این امر فراتر از غرق شدن در تماشای تلویزیون یا گشت و گذار در اینترنت است، اگرچه در ظاهر، این فعالیت ها می توانند به نظر آرامش بخش باشند.

اعتیاد به قمار و اضطراب

اگر اضطراب آنقدر زیاد باشد که فرد را از نظر جسمی و روانی ناراحت کند، برداشتن گام‌های فعال برای آرامش باعث تسکین آن ها می شود. تمرینات تمدد اعصاب، که به افراد می آموزد که محرک های اضطراب را شناسایی و آن ها را نابود کنند و چرخه نگرانی را بشکنند.

حتی اگر تمرینات در ابتدا کمک کننده به نظر نرسد، باید افراد متعهد به تمرینات روزانه باشند، زیرا هر چه افراد تمرینات بیشتری را انجام دهند، تأثیر مثبت بیشتری را خواهند دید.

آرامش یک مهارت است و مانند هر مهارت دیگری، با تمرین بهتر می‌شود. هرچه افراد بیشتر تمرین کنند، بیشتر از پیامدهای اضطراب آگاه می شوند. به این ترتیب، به محض اینکه مضطرب شدند، می توانند آن را هدف قرار دهند.

ده ها رویکرد “ذهن و بدن” مانند یوگا، تای چی و مدیتیشن وجود دارد. این تمرین‌ها تنفس عمیق و آرامش همراه با تکنیک‌های آگاهی از بدن است که به افراد کمک می‌کند تا تشخیص دهند که چه زمانی بیش از حد مضطرب می‌شوند. بسیاری از این شیوه ها به گونه ای است که افراد می توانند در باشگاه سلامت، یک استودیو یا حتی در خانه امتحان کنند.

قبل از اینکه مردم آرامش را یاد بگیرند، باید در وهله اول به چیزی که آن ها را مضطرب کرده، رسیدگی کنند. آگاهی بیشتر به افراد کمک می کند تا این احساسات را پیش بینی کنند و نیاز به استفاده از یک آرامشبخش را تشخیص دهند.

این امر همچنین به درک اینکه کدام راهبردها مؤثرتر هستند، کمک می کند. به همین دلیل است که نگه داشتن یک دفتر یادداشت حداقل برای یک هفته ممکن است مفید باشد.

افراد می توانند از آن برای نوشتن آنچه که آن ها را مضطرب می کند و نحوه واکنش آن ها استفاده کنند. پس از یک هفته از ثبت مطالب در دفتر، آن ها معمولاً می توانند محرک های اضطراب و واکنش ها را شناسایی کنند.

سپس نوبت به شناسایی راه‌های دیگر می‌رسد که ممکن است به جای تحریک اضطراب، باعث کاهش اضطراب شود. در اینجا سه ​​تمرین عالی برای ایجاد آرامش آورده شده است، که عبارتند از:

آرام سازی عضلانی را تمرین کنید:

هدف از انجام این تمرین این است که فرد آگاهی بدن و تفاوت بین عضلات منقبض و آرام را بیاموزد. با منقبض کردن و شل کردن آهسته عضلات، افراد می توانند تفاوت بین عضله آرام و منقبض را بیاموزند. هنگامی که افراد این مهارت را یاد بگیرند.

در موقعیت هایی که آن ها را مضطرب می کند، آگاهی بدنی بهتری خواهند داشت. به مرور زمان و با تمرین مداوم، یاد خواهند گرفت که با تمرین دادن به عضلات خود برای آرام کردن ذهن، با اضطراب کنار بیایند. به هر حال، نمی توان همزمان مضطرب و آرام بود.

با اختصاص دادن ۱۵ دقیقه زمان بدون مکث در مکانی آرام و بدون حواس پرتی می تواند شروع به کار کند. ممکن است کم کردن نورها، نشستن یا دراز کشیدن در یک موقعیت راحت کمک کند.

ایده اصلی این است که هر ناحیه از بدن را به مدت ۱۵ ثانیه نگه دارید و فشار دهید (حدود ۱۰ شمارش آهسته) به صورتی که احساس کنید دچار اضطراب شده اید.

سپس فشار را رها کرده و کاملاً شل کنید و اجازه دهید تنش از آن ناحیه دور و از بدن خارج شود. فردی که این تمرین را انجام می دهد باید وقت بگذارد تا متوجه شود که هنگام تنش در مقایسه با زمانی که آرام است، چقدر تفاوت است. قبل از اینکه به ناحیه بعدی بدن بروید، تمرین را حداقل یک بار و حداکثر سه بار تکرار کنید.