مشاوره ی روانشناسی چیست و چه زمانی باید به روانشناس مراجعه کنیم؟

مشاوره ی روانشناسی، از جمله گسترده ترین شاخه های علم روانشناسی است.

مشاوره ی روانشناسی که به آن روان درمانی هم می گویند فرآیندی است که افراد در آن متوجه ی کارکرد ذهن و ضمیر ناخودآگاه می شوند.

مشاوره ی روانشناسی رابطه ای مبتنی بر اعتماد است که به مراجعین کمک می کند تا دید واضح تر و دقیق تری به مسائل داشته باشند و بتوانند مسائل را از جنبه های مختلف و زاویه ای دیگر ببینند.

مشاوره ی روانشناسی نوعی کمک به افراد برای بررسی احساسات، افکار و رفتارهایتان است تا بتوانید آنها را تغییر دهید و یا به شیوه ای متفاوت با قبل با آنها مواجه شوید.

در واقع به کمک روان درمانی یا همان مشاوره ی روانشناسی می توانید از دست افکار، رفتارها و احساسات آزاردهنده ی خود خلاص شوید و حس بهتری نسبت به زندگی خود داشته باشید.

چه زمانی باید به مشاوره ی روانشناسی مراجعه کنیم؟

نکته ای که حائز اهمیت است این است که ما نمی توانیم مشخص کنیم که افراد فقط در مواقع خاصی به روانشناس مراجعه کنند.

بلکه اگر بخواهیم خودمان را با کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم می توانیم بگوییم که همه ی افراد در تمام طول مراحل زندگی خود نیاز به مراجعه به مشاور دارند،

به این دلیل که مشاوره ی روانشناسی نه تنها در بهبود حال ما و حل مشکلات موثر است بلکه می تواند کیفیت زندگی افراد را، حتی در زمان هایی که با مشکل خاصی در زندگی مواجه نیستند بالا ببرد.

بنابراین در خوشبینانه ترین حالت نیاز است که افراد سالی یکبار به روانشناس مراجعه کنند و خود را چکاب روانی کنند.

در مراجعه به روانشناس معمولا افراط و تفریط وجود دارد.

گاهی افرادی وجود دارند که بسیار وابسته به روانشناس هستند و مدام برای هر تصمیمی به روانشناس مراجعه می کنند .

همین امر باعث می شود فرد استقلال خودش را از دست بدهد و توانایی تصمیم گیری درست را نداشته باشد.

در صورتی که بعضی افراد وجود دارند که با وجود دارا بودن مشکلات حاد هنوز هم نسبت به مراجعه به روانشناس مقاومت می کنند .

گاهی انقدر دیر به روانشناس مراجعه می کنند که مشکلاتشان دو چندان شده و درمان و حل آن بسیار سخت شده است.

لازم است این را بدانیم که زندگی هر فردی ممکن است دچار چالش شود و یا ممکن است هر فردی تغییرات خلق و خو را در زندگی برای مدت محدودی تجربه کند .

گاهی بی حوصله و بدون انرژی و غمگین باشد.

ولی ممکن است این خلق غمگین گذرا باشد و بعد از مدتی رفع شود.

بنابراین نیاز نیست که ما نسبت به هر تغییری در خلق و خو حساس باشیم و سریعا به روانشناس مراجعه کنیم بلکه این را بدانیم که این احساسات و شرایط در برهه ای از زندگی و در واکنش به اتفاقی خاص، ممکن است بوجود بیاید.

ولی جای نگرانی نیست و بعد از مدتی از بین می روند.

اما گاهی نیزمشکلات و یا به عنوان مثال احساس غم فرد پایدار است و بعد از گذشت مدتی و با وجود تلاش های فرد، این احساسات از بین نمی رود .

در اینصورت نیاز است که فرد حتما به روانشناس مراجعه کند و برای رفع مشکل خود درخواست کمک حرفه ای و تخصصی کند.

مراجعه برای مشاوره ی روانشناسی
مشاوره آنلاین رایگان روانشناسی در سریع ترین زمان ممکن

به عبارت دیگر در موارد زیر نیاز به مراجعه به روانشناس است:

  • وقتی رفتارهای فرد با نرم عادی و آن چیزی که در جامعه رایج است و همه از آن تبعیت می کنند، تفاوت داشته باشد.
  • وقتی خود فرد احساس کند خلق افسرده برایش مشکل ساز است و افکاری در ذهنش وجود دارد که به شدت منفی و خطرناک هستند.
  • زمانی که فرد احساس می کند در زندگی اش مهارت های لازم ارتباطی را ندارد و نمی تواند در روابط خود به صورت موفقیت آمیز ظاهر شود.

«به طور کلی زمانی که احساس رضایت از زندگی نداریم باید به روانشناس مراجعه کنیم.»

مشاوره ی روانشناسی در چه زمینه هایی فعالیت می کند؟

روانشناس در زمینه هایی مانند اختلالات اضطرابی، افسردگی، وسواس، فوبیا، اختلالات شخصیت، اعتیاد، مشاوره سوگ و فقدان ناشی از مرگ عزیزان، مشکلات ارتباطی و مشکلات خانوادگی و … فعالیت می کند.

  • اختلالات اضطرابی

این اختلالات از دسته اختلال های شایع هستند، که نشانه هایی از ترس و اضطراب دارند.

اضطراب ناشی از نگرانی در مورد آینده است و ترس واکنشی به رویداد آینده.

احساس اختلال اضطرابی می تواند دارای نشانه های فیزیکی همچون تپش قلب و لرز باشد.

  • اختلالات افسردگی

اختلالات افسردگی نیز از شایع ترین اختلالات روانی است که علامت بارز آن احساس غم و ناراحتی شدید برای یک مدت مشخص و طولانی است که این احساس غم زندگی فرد را مختل کرده است.

  • وسواس

وسواس چرخه ی بی پایان افکار و رفتارهای تکراری است که این افکار و رفتارها برای فرد بسیار آزار دهنده است و زندگی اش را مختل می کند.

  • فوبیا

فوبیا یا ترس مرضی یک نوع ترس شدید و بیمار گونه از چیزی است که گاها شاید خطری برای فرد نداشته باشد یا اینکه اگر خطری هم وجود دارد بسیار کم تر از آن چیزی است که فرد برآورد می کند.

ترس از ارتفاع، ترس از مکان های بسته، ترس از جوجه رنگی از جمله ی این موارد است.